Safi,

15-02-2013 (vrijdag) Oualidia )rustdag
Op de plaats van de verharde parkeerplaats waar we staan, was vroeger een camping. Nu is op een groot bord aangegeven dat het overnachtingstarief 15 Dirham (€1,50) is.
We staan keurig in het gelid, en mannen komen met een krat achterop op hun bromfiets hun koopwaar (brood, vis) aanbieden.
Om uit de wind te zitten zetten we de stoelen achter de camper, en zo genieten we van een heerlijk zonnetje. Op de fiets verkennen we Oualidia, een behoorlijke klim om in het centrum te komen.
Oualidia is een vissersplaats met een brede door rotsen omgeven zanderige baai.
Er is een klein marktje waar groenten, fruit en vis te koop is. Ook liggen er een paar kippen ,de poten bij elkaar gebonden, op het trottoir vers te zijn en te wachten op een mogelijke koper.
We vinden het postkantoor en dus kunnen er kaarten in de bus gedaan worden. Boven op de telecomzendmast staan een paar ooievaars te klepperen.
We zoeken een weggetje terug naar de parkeerplaats, en plotseling hebben we een prachtig overzicht over de baai.
's Middags genieten we van het prachtige weer en aan het eind van de middag maken we nog een korte wandeling over het strand.
Als we om 19.00 uur verzamelen om naar het visrestaurant te gaan is het al donker. Het diner bestaat uit krab (zelf kraken) , kokkels, mosselen meerdere soorten gebakken vis,
gekookte wortels en aardappel maar ook nog patat. Om 22.00 uur keren we een ervaring rijker terug naar de camper.

16-02-2013 (zaterdag) Essaouiria - Safi
Als een van de eersten verlaten we Oualidia, op weg naar het verzamelpunt, een grote geaspalteerde parkeerplaats, voor Safi.
Deze parkeerplaats is opgebroken en wordt vervangen door een soort promenade, gelukkig weet iedereen de plek te vinden. Van hieruit gaan we gezamenlijk naar een de pottenbakkerswijk van Safi.
In de pottenbakkerswijk staan nog vele oude ovens waarin volgens de eeuwenoude werkwijze kruiken, vazen en potten worden gebakken.
We gaan door de stadsmuur het oude portugese deel binnen, via een steeg door booggewelven overdekt, langs een poort uit 153, bereiken we de medina.
Hier heerst een gezellig bedrijvigheid, bij de slager liggen de bokkepootjes bij elkaar gebonden op de stoep. Ook hier wordt koopwaar aangevoerd op de platte karren of met bromfietsen.
In onooglijke schemerige vertrekken vervaardigen pottenbakkers op draaischijven hun produkten, terwijl anderen bezig zijn een oven te vullen. Verderop wordt leem met water tot de juiste samenstelling gemengd.
Aan het einde van de rondleiding kunnen we zelfstandig terugwandelen naar de camper en zelfstandig onze reis voortzetten.
Natuurlijk komen er dan slimme mannetjes die proberen je een winkel in te lokken om daarna provisie te krijgen indien je iets koopt.
We weten ze van ons af te schudden en kunnen zo ongestoord rondkijken. Met een kleine groep drinken we thee en gaan daarna naar de Marjane om inkopen te doen.
De kustweg R301 ligt op circa 150 meter boven de zeespiegel, glooiend naar de oceaan, hierdoor hebben we onderweg prachtige vergezichten.
Er is weinig verkeer op deze kustweg, we zien wel steeds vaker paard en wagen en natuurlijk de ezel als vervoermiddel. Ook zijn de eerste kamelen waargenomen.
Het landschap wordt steeds woestijnachtiger, er zijn vaker ezels die water vervoeren, dat uit putten is gehaald.
Het asfalt van de kustweg is een verhaal apart, er zijn meerdere varianten. Tijdens deze rit ben ik tot de volgende indeling gekomen.
Fluisterasfalt, dat zijn de stukken die het laatst gerepareerd zijn, komt zelden voor.
Bladerasfalt, hier zijn stukken van de deklaag afgebladerd, ideaal om je schokdempers te testen.
Rafelasfalt, hierbij zijn de bermranden nogal rafelig waardoor de rijstrook soms angstig smal wordt, vooral bij tegenliggend verkeer.
Scheurasfalt, hierbij bestaat de deklaag uit asfalt eilanden, dit is de fase voor bladerasfalt.
Asfaltdrempels, deze zijn zeer venijnig, vooral aanwezig in nederzetting, soms aangevgeven door een 30km bord.
Slechts 1 keer zijn we genoodzaakt, tengevolgeb van een tegemoetkomende vrachtwagen, met twee wielen het rafelasfalt te verlaten.
Zonder problemen vinden we de camping in Essaouiria, en vinden een plekje langs de muur die de camping omringd. Als ik een biertje sta te drinken met onze reisleider is er plotseling consternatie in onze groep.
Er blijkt een stuk beton over de muur gegooid te zijn dat bij een van onze campers op zijn zonnepaneel terecht is gekomen. Het paneel is gelukkig niet stuk, wel is het glas beschadigd.
Met een ladder kijken we over de muur, de dader is natuurlijk spoorloos verdwenen, het gevolg is dat een aantal campers een andere plaats op de camping opzoekt.