Tafraout-rustdag

21-02-2013 (donderdag) Tafraroute rustdag
De stad Tafraout is omgeven door een rotsketen van rood graniet in de meest bizarre vormen. Bij zonsondergang wordt de kleur van de rotsen nog dieper. Met een groepje maken we een wandeling naar een rotstekening van een gazelle. Daarna gaan we via een berberdorp met lemen huizen over een zandpad tussen de amandelbomen (hier en daar staan ze in bloei), olijfbosjes en dadelpalmen door weer terug naar de camping. Op een gegeven moment is er een geschreeuw van je welste, Omar de campingbaas, hij heeft het uiterlijk van Kadaffi, is erg boos op een Fransman die zijn aanwijzingen niet wil opvolgen. Met veel geschreeuw wordt de Fransman van de camping verwijderd, Omar gaat nog even door met stoom afblazen, en dan keert de rust terug. Met een aantal liefhebbers gaan we lopend naar de stad die bekend is om z'n Marokkaanse schoenen. Onze, 83 jarige alleen reizende, reisgenoot Jan, wil een paar schoenen laten verzolen. We vinden een bereidwillige schoenmaker, die goede zaken doet doordat er meerdere leren sloffen aangeschaft worden. Bij het postkantoor zien we een pinautomaat maar we hebben geen pinpas bij ons dus terug naar de camping. Daarna op de fiets opnieuw naar de stad om te pinnen en dat lukt. Inmiddels staan op de camping de stoelen in een kring, er is een wedstrijd pannenkoeken bakken georganiseerd. Bij onze eerste briefing in Tarifa heeft iedere camper een pak meel gekregen. De boodschap was: "Als jullie in een zandstorm terecht komen heb je in ieder geval wat te eten". De mannen moesten het beslag maken en de pannenkoeken bakken. De wedstrijd was wie zijn pannenkoek het hoogste kon gooien en weer opvangen. Voor de dames was de wedstrijd een zo mooi mogelijk versierde pannenkoek te maken (hoefde niet eetbaar te zijn). De overige pannenkoeken waren om op te eten. Iedere man / vrouw kreeg een kans, de jury was niet bekend , maar bestond uit 2 reisgenoten. De eerste pannenkoek vloog door de wind tegen onze camper. Bij een andere poging vloog ook de koekenpan mee en raakte zijn eigen camper. Bij de prijsuitreiking na afloop van de maaltijd bleek iedere camper wel een prijs gewonnen te hebben. Ikzelf bleek gekozen te zijn als degene die zijn pannenkoek het hoogste had gegooid. De veranderende kleuren schakeringen van de rotsen waren een prachtige afsluiting van deze dag.