Zagora - Merzouga

26-02-2013 (dinsdag) Zagora camping Amezrou
We zijn weer bijtijds wakker, en na de gebruikelijke dagelijkse bezigheden vertrekken we van de camping. Bij de poort hoeven we alleen even te zwaaien, dat is een van de voordelen van de begeleide reis.
Over een betonnen brug rijden we door de rivierbeddin, daarna stijgen we naar 1300m, met een prachtig uitzicht op de vallee du Draa. We rijden door een canyonachtiglandschap en stijgen tot 1700m naar Tizi-n-Tinififft.
Bij de binnenkomst van Agdz is een Marokkaan die ons nog net even inhaalde de sigaar, gesnapt met een lasergun. In Agdz koop ik een nieuwe H7 koplamp, Marion koopt traditioneel gebakken brood en een kist dadels.
Na het vroegere garnizoensplaatsje Agdz verandert het landschap. De weg volgt de rivier de Draa, hier is water en deze vallei staat vol met palmen. De huizen in de dorpen langs de weg zijn voornamelijk gebouwd van klompen leem.
Soms zijn de huizen kasba-achtig tegen elkaar aangebouwd, eenduidig van kleur. Er staan echter ook prachtig versierde solohuizen. Er zijn vele lemen muren als erfafscheiding.
Sommige woningen zijn verlaten en de muren, aangetast door de elementen, kalven af en worden weer tot klei.
Langs de weg zien we ezels die riet en palmtakken vervoeren. De daken van de huizen worden hier o.a. van gemaakt.
Ook zien we vrouwen die met ezels volgehangen met plastic flessen op weg zijn om water te gaan halen. Voor het eerst is het heet in de cabine van de camper.
Aangekomen in Zagora, arriveren we, via eenzandweg langs een irrigatiekanaal, als eerste op de camping, hierdoor ontstaat enige onzekerheid of we op de juiste camping zijn aangekomen.
We krijgen een plaats tussen de palmbomen, en de eigenaar maakt ons duidelijk dat we goed zijn. Als iedereen aangekomen is krijgen we thee geserveerd van de campingeigenaar.
Als het donker wordt is het nog 19 graden.

27-02-2013 (woensdag) Zagora kamelenrit BBQ
Vier dromedarissen arriveren op de camping, Marion zit als eerste op het achterste van de achterste "camel". Daarna wordt er stapvoets een rondje tussen de lemen muren en de palmbomen gemaakt. Het is een wirwar van paadjes, maar na een dik half uur zijn we weer terg.
Ik volg de rit lopend om te filmen, maar ga zelf niet rijden om problemen met mijn rug te voorkomen. Daarna gaan we lopend naar de markt, als we over de brug over de Draa zijn nemen we, net als de lokale bevolking, een stoffig zandpad om een flink stuk af te snijden.
Eerst koffie op een terras en kijken naar al die prachtig uitgedoste mensen, bruin verbrande koppen met een tulband om hun hoofd, of vrouwen met kleurrijke kleding en hoofddoek.
Marion is na een tijdje onderhandelen een armband en hanger rijker en een afgedankte spijkerbroek armer, helaas moet er nog wel wat bijbetaald worden.
Om 17.00 uur is de houtskool heet, D&K (reisbegeleiding) hebben het vlees verzorgd en de verschillende campers salades en gevulde eieren.
Een wordt een gezellig maaltijd, het Marrokkaans gekruide gehakt heeft een lichte kaneelsmaak en ook de spiesen met kalkoenvlees vallen in de smaak.
Er is geen internetmogelijkheid.

28-02-2013 (donderdag) Tazzarine
De korste weg naar Tazzarine is niet verstandig vanwege het slechte wegdek daarom rijden we 65 km terug en gaan via weg R108 richting Nekob.
Wat opvalt onderweg zijn de vele lopende of fietsende schoolkinderen en het veelvuldig gebruik van de ezel, soms voor een kar of met, van autobanden gemaakte manden. Als we onderweg een stop maken zien we een twintigtal kamelen door het stenige landschap lopen, ze eten de bladeren van de schaarse bomen.
Na Tazzarine moeten we na circa 12 km, bij een bord naar "Camp Serdar", de asfaltweg verlaten en 6km over de piste rijden. We kronkelen door het landschap en op cruciale splitsing van zandpaden markeert een wit bordje de juiste route.
We overnachten hier op een ommuurde familieboerderij tevens campement. Er staan een soort tenten met lemen wanden waarin twee opgemaakte bedden op de vloer liggen. Overal groeit graan, voor € 0,50 kopen we een net gebakken plat rond brood.
Het sanitair is keurig er is zelfs een wasmachine en electriciteit. We krijgen in een Berbertent thee aangeboden, en zo kunnen we ook overgehaald worden 's avonds in deze tent te eten.

01-03-2013 (vrijdag) Merzouga
Opnieuw 6km over de hobbelige piste. Daarna gaat het richting woestijn. Onderweg steek een kudde geiten over waarvoor we moeten remmen en stoppen, dat was ook precies de bedoeling van de beide herderinnen. Onmiddellijk vergeten ze hun kudde en komen bij de camper om water vragen.
Door D&K waren we hierop voorbereid, dus we hadden een fles water achterin staan. Dat is echter het begin ze willen nog meer, bon-bon en stylo. Het is telkens dezelfde truc, eerst vriendelijk en dan opdringerig ontevreden bedelen.
Ook kinderen beginnen met zwaaien, maar ze willen dat je stopt, en als je ze snoep geeft, staan er binnen no-time tientallen. Ze zijn nooit tevreden willen altijd meer, het advies is dan ook niet stoppen, maar zwaaien en doorrijden.
Het landschap varieert van glooiend met af en toe bomen tot een helemaal kale stenige vlakte. Op het stuk na Rissani staan er ook borden die waarschuwen voor zandduinen. Uiteindelijk zien we in de verte de roodbruine zandduinen aan de horizon.
Als we Merzouga binnenrijden moeten we linksaf de zandpiste op, twee campers voor ons komen al terug ze beweren niet verder te kunnen. We proberen het nog even, maar na een paar kuilen met los zand draaien we en gaan terug naar de weg.
Dan wijst een jongen op een fietje ons de weg door het dorp naar de camping "L' Ocean des Dunes", natuurlijk is hij niet tevreden met het fooitje dat je geeft. De schitterende duinen vormen het decor van de camping.
Merz